Ադրբեջանցի «փորձագետ» քարոզիչները արևմտյան վերլուծական պլատֆորմներում քարոզում են՝ իբր Ռուսաստանի պատճառով է, որ Ադրբեջանի ու Հայաստանի միջև «խաղաղության պայմանագիր» չի կնքվում, Մոսկվան խոչընդոտում է...
Իր «Գործարքներ կնքելու արվեստը» գրքում Թրամփը խոսում է մի իրավիճակի մասին, երբ բանակցությունների պրոցեսում, տեսնելով, որ հաջողության հասնել չես կարող, պետք է վեր կենալ տեղից և հեռանալ։
Մեր օրերում տեղի ունեցող աշխարհաքաղաքական լրջագույն տեղաշարժերի չափը պատկերացնելու համար բավական է միայն համեմատել ԵՄ-ի և Ռուսաստանի ռազմաքաղաքական կշիռն ու դիրքը աշխարհում 2010-ին և 2025-ին։
Ինչո՞ւ էր Նիկոլը գնացել Թիֆլիս․ իմ խորին համոզմամբ՝ նա այնտեղ էր մեկնել հաստատ ոչ ֆուտբոլ նայելու։ Անցնենք մի քանի իրողությունների վրայով և հասկականեք, թե ինչ է իրականում կատարվում...
Արևմտյան աշխարհի վարքի տարօրինակությունները բացատրվում են նրանով, որ վերջին 400 տարվա ընթացքում նրանք իրական մրցակից չեն ունեցել և թալանելով աշխարհը, բավարարվել են միմյանց գզգզելով։
Հայտնի բան է, որ որևէ շատ թե քիչ հաջողակ պետական տեսակի միավորում իր գոյության և երբեմն էլ բարգավաճման համար հենվում է իր գումարային հզորության վրա, որն ունի հետևյալ երեք հիմնական բաղադրիչները՝ 1․ Ուժ, 2․ Խելք ու 3․ Ուրիշների հետ ունեցած օգտակար կապեր։
Բարդ և ճակատագրական նշանակություն ունեցող բաների մեջ պարզ միջոցներով խորանալը կամ խորանալու իմիտացիան իրենց մեջ պարունակում են շատ լուրջ գոյաբանական վտանգներ։
Միացյալ Նահանգները ծանուցել է եվրոպացի դաշնակիցներին, որ Ռուսաստանը «անհամաչափ պատասխան» է պատրաստում ավիաբազաների վրա հարձակմանը: Եվ ցավալին այն է, որ հավանաբար դա տեղի կունենա Ստամբուլի բանակցություններին զուգահեռ: Հետաքրքիր է նաև այն, որ Սպիտակ տունը պաշտոնապես հայտարարեց, թե տեղեկացված չեն եղել այդ ռազմական գործողության մասին...